سلام بر تو و بر نگاه منتظرت ! سلام بر قامت بلند قیام  و ظهور.

روزهاست که گلهای نرگس باغچه، عطر تو را گرفته. در این زمستان برفی و یخ زده

 قلب من در ثانیه های طپیدن صدایت می زند. زمین بی تو  سرد است ..سرد

گرمای وجودت را می طلبد تا شکوفه دهد.

در روی میز دفتریست ناگشوده که دستانم را می طلبد برای نوشتن از تو .

چه بسیار کاغذها که سیاه شد. نوشتم از تو و التماست کردم برای آمدن ...

چه اشکها که بر گونه جاری شد و چه شعرها که سرودم . امّا تو نیامدی

 و آمدنت به تاخیر افتاد .

 شبها به دنبال ستاره ای می گردم که تنها باشد اما نورانی تر از تمامی ستارگان .

ماه باشد و مهتابی تر از همیش? ایّام .

دلم تنگ است مولا برای محّبت گم شده در سالهای گذشته و عدالت به تاراج رفت?

 دنیای بی رحم . نا امیدم اما انتظارت مرا امیّد می دهد. شاید روزی در آسمان

 ندا دهند  که خواهی آمد...آن لحظه ...وای که چه خواهد شد! زمین بهار گونه

می شود اگر بیایی.

پرندگان سرود خوان دشتها خواهند شد و دریاها موّاج از شور و شادی ،

 عطر تو مستم خواهد کرد و چون درویشان عاشق به سماع در خواهم آمد

و چرخ زنان تران? عشق خواهم خواند ...

تو مرهم آلام خواهی شد.دستهایت پر از الماسهای زمین و نگاهت پر از

 ستارگان آسمان خواهد بود.

صدایت موسیقی حیات و قدمهایت مژد? رویش دوبار? زمین می شود.

اینک بار دیگر به عشق آمدنت آن دفتر نا گشوده را باز کرده ام.

اوراق آن بی تاب نوشتن است و مشتاق توست که متبّرک شود به نامت...

بیا ای مفهوم مطلق انتظار که امشب چشم به آسمان دارم .

اللهم عجل لولیک الفرج